Met Pinksteren hoorde ieder Gods boodschap in zijn eigen taal. Dat is ook de missie van Abdullah Elihu Wumbee uit Noord-Ghana, waar nog veel armoede is en moslims in de meerderheid zijn. Hij is christen en Dagomba. Via kinderclubs leert hij Dagombakinderen de Bijbel lezen in het Dagbani, hun eigen taal.
Silas woont in een dorp in het uiterste noorden van Ghana. Hij verdient de kost als onderwijzer, maar is vijf uur naar de stad gereisd om een week theologisch onderwijs te volgen. Dat helpt hem om zijn werk als vrijwillige voorganger van zijn kerk beter te kunnen doen.
De stad Tamale in Noord-Ghana groeit. Toen er een nieuwe kerk in haar buurt werd geopend ging onderwijzeres Monica steeds vaker kerkdiensten leiden. Door trainingen van de Presbyteriaanse Kerk is ze hier nu beter voor toegerust.
In het noorden van Ghana is het dagelijks leven in afgelegen dorpen, met slechte wegen en een tekort aan schoon drinkwater en electra, een grote uitdaging. Kerken in Noord-Ghana leiden voorgangers op om mensen in deze dorpen geestelijk en praktisch te ondersteunen. Zo leren kinderen er de Bijbel lezen in hun eigen taal.
Op welke manier zetten christenen over de hele wereld zich in voor hun omgeving? Petrus portretteert in aanloop naar de 11e Assemblee van de Wereldraad van Kerken inspirerende mensen uit binnen- en buitenland. Deze week: Emmanuel Sumani uit Ghana.
Januari 2020 bracht Kerk in Actie directeur Jurjen de Groot een bezoek aan Elisha in het droge noorden van Ghana. Elisha’s ouders waren kort na elkaar overleden. Even leek er weinig hoop voor hem, maar een vaktraining via de kerk bracht daar verandering in. We vragen aan Elisha hoe het een jaar later in coronatijd met hem gaat. Elisha leerde voor kleermaker. Heeft dat hem vooruit geholpen in zijn leven?
In Nederland zijn er veel vrijwilligers actief in de kerk, maar in Noord-Ghana draaien de kleine dorpskerken bijna volledig op vrijwilligers, die vaak laaggeschoold zijn. Vooral de vrijwillige voorgangers zijn de steunpilaren van dit soort kerken, die uit 50 tot 100 leden bestaan en vaak ver uit elkaar liggen (te voet, per fiets of brommer). Mooi als zij door trainingen beter voorbereid zijn op hun taak, zeker bij een kerk die groeit.
Vandaag bezoek ik samen met Petri het trainingscentrum van de Presbyteriaanse kerk in Tamale in Noord-Ghana. Hier worden allerlei trainingen gegeven. Via Kerk in Actie steunen we vooral het alfabetiseringswerk (dat we eerder bezochten), de opleiding van vrijwillige voorgangers (dat we later zullen bezoeken) en de vaktrainingen voor kansarme jongeren, die vandaag centraal staan. Terwijl Petri de openingsceremonie van het net gestarte programma bijwoont, spreek ik met jongeren die de training vanaf maandag zullen gaan volgen: Elisha, zijn zus Tunteeya, Monica en Priscilla.
“Halleluja”-“Amen” – Twee weken geleden klonken die woorden bij de Ghanese kerk in Amsterdam. Vandaag hoor ik dat opnieuw bij de Presbyteriaanse kerkdienst, waar Petri en ik te gast zijn in een klein dorp in Noord-Ghana.
Vandaag gaan collega Petri en ik op stap met de Presbyteriaanse Kerk, die hier in de afgelegen dorpen in het arme noorden van Ghana kerkdiensten leidt en alfabetiseringscursussen opzet. Officieel moet ieder kind natuurlijk naar school, ook in Ghana. Maar de praktijk blijkt weerbarstig. De mensen in het noorden zijn behoorlijk aan hun lot overgelaten. Dat vind ik toch wel schokkend om te zien.